kaç yıl oldu saymadım
sanırım iki elin on parmağını geçmedi henüz


iki elin on parmağıyla tutuştuğumuzu hatırlıyorum da
bir elin nesi var,
iki elin aşkı var" diye bir sözün mucidiydim kalp kitabında


hey gidi günler
sen aşkın evcilik çağında peri kızı
ben ise hep masal çağında.. kalp hırsızı


hayatım! dediğin an’a denk düşer hayallere dalışım
belki hayatın göz yumduğu akıl almaz kaçamak
belki aynı hayata göz yuman
mum ışığıydın ancak


kaç yıl oldu aymadım
sanırım iki elin parmak hesabını geçti-aşk sandıklarım-


kalbe yük
dile kolay..


insan kalbiyle seviyor melek sandığı insanı
ama kalbiyle terk edemiyor
canına tak eden cananı


velhasıl kendini kağıda vuran kalem
şaraba sulanan kadeh
aşka tokuşturan yalan
ve hala masallara inanan


ama inan bana bütün harfler sanadır hep
darasını alınca..


şimdi mutluluğu mumla arayan karanlıkta
ışık arıyorum kendime


bir görsem ah,
bir görebilsem kendimi


kördüğüm atacağım inan
gördüğüm ilk gözün

g’özde inanan rengine..