Ağrılarım artıyor gün geçtikçe,
En çok acıyan yanımda sol tarafım.
Bu aralar ilaçlarda çare olmuyor,
Psikolojik tedaviye başladım.
19/09/1989

Doktora gittim dün yine
Yine bir röntgen filmi daha
Söylüyorum bir şey yok içimde diye
Dinlemiyorlar ki, sebepsiz ağrı olmazmış.
21/09/1989

Karar verdim, gitmeyeceğim daha doktora
Delik deşik ettiler zaten kollarımı.
Bir işe yaramıyor ki hem boşuna para.
Bıraksınlar ya, benimle uğraşmayı.
22/09/1989

Son seansa gittim bugün, kısa kesti doktor
Sanırım o da anladı iyileşemeyeceğimi.
Hem boş ver böylesi daha iyi oldu
Ben biliyorum nasılsa sorunumu.
28/09/1989

Bir şırınga versinler bana,
Birazcıkta senden.
Seni zerk ettin mi vücuduma,
Hiç bir şeyim kalmaz gör bak.
01/10/1989

Dayanamıyorum artık bu ağrılara
Her gün biraz daha fazla kanıyorlar.
Allah’ım al canımı lütfen,
Nasılsa beni yaşarken öldürüyorlar.
10/10/1989

Uzun süredir sanırım ele alınmadı bu kalem
Dün gördüm çekmeceyi açınca bu satırları.
Yırtıp atmayı düşündüm ilk başta,
Vazgeçtim, bir sebebi vardır elbet yazıldıysa.

Bilmek istersin diye düşündüm sende
Çare olmadı doktorlar, ilaçlar.
Yenik düştü yorgun bedenine
Yapamadı, yetmedi senden arta kalanlar.

Öldüğünde bir gül buldum avucunda
Bir de günlüğünü.
Al, oku, bak içinde yazanlara
Görsün o da üzüldüğünü.
../../1989