0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
407
Okunma
Toprak altına doğru aşkı sürükler nehir;
Gökten alev yağıyor, dağlardan erimiş taş;
Bizi de davet etse Pompei denen şehir;
Taş kesilsek seninle bedenler sarmaş dolaş.
Donmadan önce uyur hasretten yorgun beden;
Yanmadan önce üşür yalnızlıklara giden;
Kıyıya vurur sabır yok iken hiç bir neden;
Tükendikçe kalplerde aşkın varoluşları.
Üstünü kapatsa da sabır denilen perde;
Dumanı görünmeyen bir yangın var içerde;
Hala umut var ise yürek denilen yerde;
Boşa değil şairin gözyaşı döküşleri.
Coşari, Tanrı bile affeder yananları;
Sen de affet kendini tanrıça sananları.
Dil dönmez, kalem yazmaz onca yaşananları;
Hangi şiir anlatır aşkta tükenişleri?
İbrahim COŞAR
5.0
100% (1)
