Hiçbir ilişkimde bulamadım meyhane peynirinin tadını
Bir yetmişlik içmeden hatırlayamaz oldum eskilerin adını
Bir zamanlar “Seni çok seviyorum” diyenler, şimdi kim bilir kimlerin kadını?

Gölgem intihar etti, suretim aslımı astı
Yüzümdeki sahte tebessüme kandı herkes
Aslında o, kahkahaların arasına gizlenmiş yastı

Ben ne zaman ölsem
Bir bebek ilk nefesini alır, doğduğuna pişman olacağını bilmeden..
Birazcık şımarmaya kalksa hayatın sillesini yer
Ağzının payını alır…

Biz ölümü hiç sevmedik
Ama ölümüne sevdik…
Meğer misafirimizmiş vefasızlar
Ya yol geçen hanı,
ya da günlük kiralık evdik!

Meyhane rakısının kokusu sinmiş üzerlerine yalnızların.
Kimse sorumluluğunu üstlenmiyor
meçhule kayıp giden yıldızların!

Ben ne zaman garsondan hesap istesem
az sonra evimde yaşayacağım yalnızlık gelir aklıma...
Vedalaşırken söylenen son sözler gibi,
öyle acı ki bardağın dibi...
Her şeye şahitler ama
Yok ki odamdaki duvarların dili!