Sürmedim demini, devri Âlemin
Payıma ahu zar düştü yarenler
İkbalimi yazan çala kalemin
Divitinde efkâr taştı yarenler

Sıyrıldı mizandan bozuldu denge
Kuşandım sabrımı tutuştum cenge
Talih aktan başka, döndü her renge
Neşenin ibresi şaştı yarenler

Eşeleyip durdum yıktım bendimi
Çözemedim gitti ilmi fendimi
Mengeneye koydum kendi kendimi
Ejderha ağzında diştim yarenler

Çektim derdi gamı vermedim cefa
Bir gönülle dolup sürmedim sefa
Yordum cemi cismi görmedim vefa
Ömrüm bir hayaldi, düştü yarenler

Hoşgörüyü sordum ruhi zariften
Zerre şüphem yoktur akli tariften
Manayı öğrendim ehli ariften
Özüm kırk kazanda pişti yarenler

Küllenen yaramı deşip var ettim
Kıymet bilmezleri öze yâr ettim
Sustum hicabımdan sözde kâr ettim
Benimki hesapsız işti yarenler

Erenim sırtımda yüküm inmedi
Bahşedilen bedel cana sinmedi
Denizimde tufan, dalgam dinmedi
Her daim gözümde yaştı yarenler

Zaralıeren (Azimet IŞIK) 16.08.2019 ÇEKMEKÖY İSTANBUL

Gizli düşmanını sanınca dostu,
Bir zaman yüreğim derdine pustu,
Gerçeği görünce öfkeyi kustu,
Hiddetle hırsından şişti yarenler; sakaoğluhasankucuk