ne hâle düştü delilik



Delice bakın istiyorum
beni saran ya da bağlayan düğüme
eskiden nasıldım
şimdi nasıl göründüğüme

bağımsız çocukluk çağından
kendilerini tavuğa, horaza benzeten deliler tanıyorum
gerilmiş bir zaman ağından
oturdum onları anıyorum…

hayat ve hadiseler başkaydı
şimdi bir hüzün düştü yürek közüme
culuk Necmi, Şahmettin, Garabeğ ve İramazan
geldiler şi’rime geldiler sözüme

şimdiki deliler kaptırıp kendilerini
dünyalık akçeli-makçeli nedene
önüne gelen Mesih, Mehdi, İsa Peygamber
kendini ilan eden edene

muhabbetle deşerek bağır-sine
eski delilerin şanını haykırmaya
kendimi görevli hissediyorum
yeni delilerin zincirlerini kırmaya

kel ölür sırma saçlı olurmuşya
yeni delilerden biri geri dönüp bakmadan gitti
kör ölür badem gözlü olurmuşya
ne olursa olsun kimseyi takmadan gitti

bende ki sadece muhayyile
şimdi ise bu yeni deliler gayretime dokunuyor
hatta deliren kitap yazıyor
yazdıkları kayda değer okunuyor

fakat, yeni delilere muhalefetim
kendilerinden yükseğe bakıyorlar diye tüttüm
yoksa derdime ne olmuş benim
ben ki, eski delilere hasret büyüttüm

gümüşhanlı’yım bir nihayete ersin artık
akla, mantığa aykırı olan curcuna
bu şi’ri okuyup okuyup asın istiyorum
asın eski deliliğin burcuna

II
ben kendi deliliğimden mesulüm

birde bahıs etsem
etsem bir avuç İbrahim’in delilerinden
onların rolü başka, onlar yiğitlerin hası
dahası küfrü yayanların düşmanı onlar
batılı çürütecek derecede
hicranları, hüsranları, hülyaları devlet
her türlü eziyet onların
dünya durdukça çağ onlar
mâhir onlarla diyorum…

akıl işe karışmadan
kalp tanır İbrahim’in delilerini
ki, sahiptiriz sahip oldukları mülke
onlar ile ayakta Türkiye denilen ülke
tabiatları, doğaları, dünyaları devlet
nice eşsiz meziyet onların
birlik, dirlik ile beraber dağ onlar
zâhir onlarla diyorum…

şu fani dünyaya bağları, ilgileri
algıları, bilgileri devlet
onlar dosdoğru, yanlıştan beri
onlarsız olmaz olamaz desem yeri var yeri
arzuları, umutları, rüyaları devlet
anlaşılan vaziyet onların
ölse ölmez diridir sağ onlar
âhir onlarla diyorum.