Beklerken anladım gelmeyeceğini,
Aslında umudumu yitirmeden saydığım saatler...
Bana küsmüş olsa gerek...
Yollarını izlediğim gözler ise,
Artık net değil....
Baktığım her yerde seni gösteriyor bana,,,,
Hekimlik değil senlik bu tedavi...
...........
Papatya kokulu mum ışığı,sessizlik ve sensizlik...
Bakma sen dökülen siteme,,,
Toplaması sana düşüyor...
Alınmayasın diye susuşlarım,,,
Beni sağır ediyor...
Ne kadar daha tutarım bilmiyorum ama,,,
Artık duymak istiyorum....
Her gece o eşsiz sesini,,,
..................
Daha ne kadar beklerim bilmiyorum,,,,
Son nefes desem yalan olur...
Son mum ışığı desem biri söndü,,,,
Son bakam gözlerim desem....
Artık bulanık görüyor,,,,
Kalmadı mecalim...
Lakin her gece mum yaktığım doğrudur,,,
Aydınlanmak için mi....
Yoksa yollarını gözlemek için mi,,,,
Bilemedim şimdi....