Yalnızlıktan hüküm giymiş
bir Şairin son çığlıklarını
kaleme alıyorum,
İçine hüzün kokan
gözlerini de katarak,
Bak geceler bile
dilsiz artık,
Gökyüzü suskun yoksa
sen mi kaçırdın yıldızların
uykusunu..
Gittin ve bir boşluğa
düştüm,
Artık ne tutunacak bir
dalım var ne de beni
bu dipsiz kuyudan
çıkaracak bir el..
Ve hep bir yabancı
gibi bakıyordun seni
görünce kamaşan
gözlerime,
Onlar bile kabullenemiyor
gidişine,
Sanki geri gelecekmişsin
gibi umut bağlıyorlar
dünü öldürdüğün bugüne,
Güneş de artık saçmıyor
ışığını pencerelerime
O kadar çok yalnız
bıraktın ki ,
Aşkın en acımasız katili
oldun geleceğe umut
bakan sayfalarda,
Ey gözlerimde yaşlarımı
kurutan kadın!
İçimde ölen biri var,
Ve ne yazık ki o içimde ölen
sensin Dilba Hanım!
Sen..
(Değerli Üstadım Ahmet Kaya’ya ithafen)