YANARIM

Kaderin elinden, aman el aman
Ektim sele verdim ona yanarım
Belekte yolumu bağladı zaman
Kemale geç erdim ona yanarım

Kul köle olduğum demedi yeter
Ellerimde nasır, bedenimde ter
Denizi daralan, yunustan beter
Kıyıya iz vurdum, ona yanarım

Bataydı zamanın pul para yanı
Koluma bağ ettim sapı samanı
Boşuna harcadım hancıyı hanı
Her geleni kırdım ona yanarım

Haddin aşıp kurgu kurdu insanı
Batsın bu âlemin mal canlı yanı
Bi nefeslik aha değmezmiş fani
Nice gönül kırdım, ona yanarım

Her bendenin hayrı şerri dilinde
Rolü sonsa, şerit kopar ölümde
Dağların levhası, kurdun elinde
Eşeğe yol sordum ona yanarım

İyi bakılmasa, nemrut küsermiş
Hor göreni kızar sonra asarmış
Bikaç kemik üçtaş eski esermiş
Niye çeper ördüm ona yanarım

Şair Şerifoğlu’m, bak imkân ara
Düşkünün kaderi, ezelden kara
Unutup derdimi sormayan yara
Nası meyil verdim ona yanarım

Ali Eliş