Gün akşama durduğunda
ve yıldızlar yaktığında kandillerini
gökatlasının,
durma sakın diyen
zamanı dilleyen ses...
Bir gözkırpım vaktince
pişmanlık
güne dair,
bir uzak hayal
öldüğüne dair
masmavi gülüşün...
Ey yar... Merhamet!

Gün düştüğünde akşamın
serin kollarına
birden bir hayal düşer bir ömürden sürgün
sakınılmış bin ömürden,
senin kollarına
son nefes
bir ümit
son havliyle can...
Nihavent...

Gün ve gece düştüğünde
yıldızların yaktığı kudretli kandiller gibi,
gülüşünü öperken
ikindiden aşırma tatlı bir yel sabrıyla,
sen ve gülüşün
güne ve akşama dair
bir kahır düşürür
iki damla gizyaşı
olup süzülen...
Nedamet!

Gün ve gece düştüğünde yıldızların
aksi kandiller mutlu ve mesut
parlatırken düşlerini
zamansızlık özleminin,
bir çağrıdır gülüşünden süzülen
masmavi bir muhabbet...
Bir goncadır
yürekten derili
bir kızıl gonca
ebediyete davet...
Nihayet
devlet!

14 ağustos 2019