Hep sevdalı gönlünle, şuh duruşun, neş’enle
Yüreğimin içinde, ama bana uzaksın.
Gönül çelen, can yakan güzelliğin, işvenle
Sen, şeytanın kurduğu kurtuluşsuz tuzaksın.

Mavi boncuk dağıtıp, hayaller kurdurarak,
Gizemli bir bakışla, can evinden vurarak,
Yaprakları açılmış çiçek gibi durarak
Kokunla sarhoş eden zehirli bir zambaksın.

Ben de düştüm şeytanın o hınzır tuzağına,
Açı verdin sineni, girdim bir gül bağına...
Gülistan sanıp girdim, yanan aşk ocağına,
Yanmak kaderse, beni, kor dudakların yaksın.

Senin sevdanın tadı, nice mihnete değer,
Bir kez tadınca, gitmek mümkün değilmiş meğer.
Dilerim, bir gün vuslat bana bakarsa eğer
Yalnız, senin hareli, elâ gözünle baksın..

Sana kavuşamasam, zamanı hasret çalsa,
Sevmeye doyamasam, aşkım içimde kalsa,
Hayat sona erse de, bedenim toprak olsa
Her gün bağrımda açan o zambak olacaksın...

Ünal Beşkese