Aheste aheste yaklaşma acı irtihal
Ömrün son anlarıdır artık
Kırık kemanın can direği bir yanda
Nağme bir yanda
Ben biryan da
Ecelimse tam şurada sol yanımda



Gök kubbe de hoş bir seda yankılanır
Bülbül vakti bilmez,
Ruhumda ki gonca güle dolanır
Ah gonca gülüm oda açmaya çalışır
Hayatiyetle gözünü gerçeğe kapatır



Tan vaktiyle
Bir sela duyarsan ıraklardan
Hicran yaşlarını akıtırsa gözlerin
Ve en derininde
Bir sızlama duyarsa yüreğin
Beyaz güllerle dolan makberimde
Mahşere dek bil ki seni severim

..................................................................................................................
yürekten kutlarım... çok güzel bir şiir olmuş... Allah gecinden versin efendim.. güzel kaleminiz
susmasın...
Biliyor musunuz aslında o bizden hiç uzak olmadı.. zaman zaman unutsak da
hep yakınınımızda, yanıbaşımızda...sizin de dediğiniz gibi
"işte şuramızda, sol yanımızda... doğarken ona nişanladılar bizi... beşik kertmesi yaptılar...
kaçınılmaz son... güzel olanı sizin gibi hatırdan çıkarmayıp ona göre yaşayabilmek...
yani her zaman hazırlıklı olmak o davetsiz misafire...
doğunca kulağımıza ezanımızı okudular... sonra kametimizi hetirdiler... sırada namazımız kaldı...
sela verilip namazımız da kılındı mı tamam.... yani musalladaki sıramızı bekliyoruz...
ölüm sanıldığı kadar soğuk değil biliyor musunuz... babam ölürken gördüm de sevdim be onu...
zor yanı ise bir şiirimde dediğim gibi:

İmam sordu:
- Merhumu nasıl bilirsiniz?
Hep bir ağızdan:
- İyi biliriz, denilince,
Sevindi.
Kalkıp teşekkür edesi geldi dostlara
Öldüğü aklına geldi,
Üzüldü…
Gözleri doldu, ağlamak istedi
Ağlayamadı;
Çünkü o bir ölüydü…

Üzülmesi öldüğüne değildi elbet

Ne teşekkür edebildi dostlara
Ne de elveda diyebildi.
İşte bu, içinde bir kordu.
Belki de ölüm bu yüzden zordu.

sözü uzattım galiba... daldım da senin şiirin dünyasına yine lafın kısa kesilmesi gerektiğini
unuttum... selam ve sevgiler....

Not:.yazdıklarımı şiirleştireyim bari...