Yorulmadın sen ey münafık
Bizde seni yıllar boyu kendi içimizden adam sandık
Göster marifetini hünerini, ne var ise
Her beş yılda önüne getirdik sandık.

Giydirirler yarı dosanı elbise
Ne zararlar açtın sen böyle bize
Çekil git... hayatında bir kere doğruyu söyle
Uğraşıp durma, milletin başörtüsü, diniyle.

Kâh ordu, kâh mahkeme
Adın, nam saldı yedi düvel, yedi köye
Doğrudan saptıkça, kaptırdın doğruyu sele
Yalanın külü olmaz ...savurdun yele
Bizde seni zannederdik adam gibi kelle
Meğerki içi boş, özüne süne vurmuş dene.

Uzak dur ülkemden, dinimden
Hayır etmez senin ayak bastığın yer
Kımıldamaz kurur dalında yaprak
Hakkın yanında medet umduğunlar çorak
Senin yol diye bildiğin yol pıtrak
Yeter artık, yeter...soktuğun çomak.

Çekil Akdeniz’in en kuytu yerine
Yudumla viskini, torunların el ele
İn artık milletin sırtından yüzü yok kene.
Giy halkın donunu, kumlara serile serpile.

Hatırlayan olursa, birde biz sorak
Duymak istemiyoruz artık çırtlak ihtilal sesini
Versende, nükte bırakmıyorsun son nefesini.
Seni kurtarabilir mi bu mahkeme? peçene.