Sen bana ağlama diyorsun amma
Bir gülün dalında, ağlayan varmış
Dökülen yaşları, sebepsiz sanma
O gözlerde,göze,çağlayan varmış

Sevdanın çilesin, bıkmadan çekip
Sineyi ateşe, mum gibi yakıp
Yâr gelecek diye, yollara bakıp
Aşkta karaları, bağlayan varmış

Soğuk su başında, gölgeler koyu
Gurbete gidene, sevdiğim deyi
Tatlı hülyalara, dalıp gün boyu
Hayal ile gönlü, eğleyen varmış

Baka kalır, bazen insan, çerağa
Netsin yürek, katlanıyor, ırağa
Aşk közünü, düşürünce, yüreğe
O ateşte kalbi, dağlayan varmış

Seven, sevdiğiyle, eder iftihar
Sevince güzeldir, yaz ile bahar
Sevdada değişmez kural imiş hâr
Hazanı hüzünü yeğleyen varmış

Hele ki bir insan, sevsin delice
Fark etmez kişilik, ne kral, ece
Sevgi denen duygu o kadar yüce
Bunu da insana sağlayan varmış

Lüzumsuz’um dertli aşık çoğimiş
Yürekte acılar, koca dağimiş
Kara sevdalara, af da yoğimiş
Dardaki urganı, yağlayan varmış

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ÇERAĞ: Mum, Kandil, Lamba, çıra araçlar
HÂR: Sevda ateşi