susmuşum
bir değil bin cefa gidiyorum
yalçın dağların ardına
bir kervan var çok uzağımda



dertlerimi yüklenmişim bilinmez neden
meçhulün bir sevdanın mahkumuyum
sürdüler beni çok uzaklara Fizan’a



yaralıyım yaralı bende ezelden
kurşunlar yedim bir güzelden
ay doğmaz yarama acılarım doğmayan güneşten
gölgelerim de soldu gözlerimin feri
bitmişim san ki, bir çağlayana düşmüşüm
girdabında sağdan sola bir o yana bir bu yana dönüyorum
her acı bir manga askerin oldum
akrebin kıskacında ölüyorum ölüyorum ölüyorum



bu kader sana bana gülmemiş
bir yaram var ki fermanın daha gelmemiş
kazsınlar makberi uzak bir yerde
gölgesi üstümde bir çınar
yaprağı da kefenim olsun



ben söylesem şu dağlara taşlara
vurmasın dostlarım bende kıyamam onlara
bir ilahi buyruktur çekersem daha
asın beni uzakta ki şu yıldızlara



söndürdü ateşleri volkanları
aşkın yüreğimin solunda
bitmeyen tek bir yara
çölde umutlarım görülmez
vahalarda sen gel bana...