0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
559
Okunma
Yıldızsız bir gece
sessizlik ses’e dönüşüyor içimin deltasında.
Oysa
Kayıp,düşmüş bir kıtaydı bekleyiş
Zamansız zamanlara.
Ses’in ses’te kafiyesi
bir adanmışlığı aramak
Sesin ses’teki anısını bulmaktı belki de.
Süslü caddelerden geçtim
büyük parklarda oturdum
Kendisiymiş yareni insanın
anladım.
"Ses’im,ses’ime,değse"
çığlık olur.
duyuyor musun"
5.0
100% (8)
