Yaşam çamurundan elbiseler bedenlenmiş
Hayaller gramofon kağıdından uçurtmalarda
Duası sararmış yaprakla
Kökler yürek dibi sevda .!

Zaman döngüsünü tersine döndürsem anılar tazeliğinde
İşaretlenmiş parmak uçlarına sarmalanır mı güneş simleri
Rüyaların kadını ne seni
Nede gölgelerin adamı geceler unutmadı seni.!

Küflenmiş peynir kokusu gibiydi ayrılık
Gece yorgunu gözlerde yollara düşer çerçevesiz düşler
Güneşin denizlere dokunuşu suları utandırır
Kızıllıktan alaca karanlığa dönüşte durgun.!

Ruhumda hüzünlü kuşlar uçuşuyor ürkekçe
Kim bilir nereye.!

Satır arası olmayan romanlar yazıyor zaman
Okuyanı olmayan, yangısı sır
Tozlu raflardan özgürlüğe bir adım şubat
Sarı odalar şiirimin ortasında.!

Polyaneler öldü
Öldü duygularım düşüncelerim
Kendi kalabalığım neredesin
Yalnizlığı anlatıyor araf.!

Soğuk gecelerimin sessiz karanlığı
Rüyaların alnını siliyor gözlerim bir hoş
Günlük tutan takipçim silemedim günahların lekesini
Mecburi yolun yol ayrımında baharların teni terliyor.!

Yağmurların fikri su, yutkunuyor bulut
Hangi damlayım tuanaya tutunan
Demircinin demir dövmesi yaşam
Güneş gibi karanlığa saklanmak mı dönüşüm
Kelimeler şaşkın lügat suskun.!

Provasında yaşam akışında senaryo
Rüzgarlar okuyor dönenceye yazılan ne varsa
Kimisine gökyüzü ağlıyor
Karanlığın en koyu anında güneş ben de varım diyor .!

Bitti mi sonsuzlukta bitmem
Vakit bu ansa kimbilir kimler kendi için ağlıyor
Gölgeler güneşi izliyor
Fırtına gibi esip huzur getirmek istiyor ruhum!

Yaşam hançerlese de dünü bugünü
Buğulu camları sevdayla bedenleyip
Sahra gönüllere bırakacağım yenilmeyen sevdaları .!

NURTEN TARIM