Ah-ı zâr etseydin, gülün dalında
Güle sevdalanan, bülbül olurdun
Sararmış olsaydın, gonca al’ında
Bülbüle sevdalı, bir gül olurdun

Dalgasız denizin en hoş koyunda
Göz üstünde hilal çizen yayında
O hoş bahçeler de, Nisan ayında
Mavi mavi açan sümbül olurdun

En güzel şarkılar, gelirken dile
Dalgalanır saçlar, hep lüle lüle
Parkları şad eden bin bir renk ile
Bir hazan vaktinde Eylül olurdun

Bu nasıl sevgidir, yürekten taşan
Şahlanan sel olup, bendini aşan
Yeşil çayırlar da, özgürce koşan
Şuh uzun yeleli, düldül olurdun

Sevdayı hak eden sevmeye değen
Aşkın karşısında, boynunu eğen
Sevda ateşinden, yeniden doğan
Zümrüt-ü Anka da, bir kül olurdun

Sevda için şey da, oldu nicesi
Boyun eğdi aşka, kral, ecesi
Özlemler biterken, vuslat gecesi
Duvağın üstünde, hoş tül olurdun

Taç mahal gibi, abide makber
Değeri ölçülmez, çok çok muteber
Gönül’e taht kuran, canan-ı ekber
Kadınlık timsali, Betül olurdun

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

AH-I ZÂR: Ağlayan, inleyen
GONCA: Gülün tomurcuk, açmamış hali
LÜLE: Bükülen, kıvrılan, şekil verilen saç
ŞAD: İhya eden, hoş eden
ŞUH: çekici kadın
DÜLDÜL: At. Peygamberimizin Hz. Ali’ye verdiği katırın adı
ZÜMRÜT-Ü ANKA: Yandıktan sonra, küllerinden yeniden doğduğuna inanılan, Mitolojik bir kuş
ŞEYDA: Aşkı yüzünden aklını yitiren
VUSLAT: Buluşma, Kavuşma
BETÜL: Namuslu temiz kadın
MAKBER: Görkemli mezar
MUTEBER: Herkes tarafından değer gören, değeri olan
CANAN-I EKBER: Tek sevgili