BİR LONDRA RÜZGÂRI

Bakışların sana beni anlatır
Yorgun ve argın bir aşk kıvamında
Deli dolu yaşıyorsun, çılgın bir deniz gibi
Bilmem ki hâlâ Londra’da mısın?
Frankfurt gecelerinden bir yüz,
Sıcaklığını bana anımsatan bir rüya
Güne bakan gözlerin en çok uzakta özlenirmiş
Ne çok zemheriler geçtim, o sahil kasabasında
Ah benim vefasız sevgilim,
Özleminle arsız kanserini emzirirken, sen yoktun.!

Sen, ezber bozan Londra’lı, gül dudaklım
Beatles hatırına, iliş pencereme
Sen, kendini ayırmazken zevk-i sefadan
Toprağa çiğ düştü, usancın durağında
Ben seni uyarmıştım,
Burası Efes, Bizans’lı rahibeler,
Şifrelerle okunur tarihteki aşklar
Geçmişe ipek serip aşkı cennet mi sandın?

Yıldızlar küsmüş karanlığa, bulutlar uykuda
Sensizlik yalnızlığımı çoğaltıyordu, ne çoktun !
Ne hoştur mehtabı seyretmek geceleri
Şimdi seni biriktiriyorum, eski fotoğraflarda
Kleopatra’nın anatomisiydi, bu şehri ikiye bölen
Ağlayabilseydim, şu halime
Yüreğimde hâlâ sıcaklığını taşıdığım o’ Londra’lıya
Bir beste yapardım, şu hantal piyanomun tuşlarıyla.

Yine öykümün dramatik saatlerindeyim
Karanlığa örtündükçe ellerim, ses vermiyor tamburam
Öylesine yorgunum ki eski yosmalardan
Saniye saniye gelip geçiyorlar gözlerimin önünden
Ağırlığım kalmadı,
Güz rüzgârları dokunuyor tenime
Bir Londra rüzgârı gibisin melez keşkelerimde
Ben, bütün ümitlerimi tükettim sana varmadan
Şimdi koşuyorum
Pişmanlıklarıma teslim olmamak için
Belki de her boyun eğişim, her diz çöküşüm
Yarım kalmış bir aşkın ihtilâlidir.

Nuri Dağdelen
Özdere-İzmir