1
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
697
Okunma
Ne zaman gökyüzüne baksam,
Bir umut filizlenir belli belirsiz,
Yer gök hatırlatır habersiz,
Ah! Her taraf çok sessiz.
Aklım karmakarışık, ruhum hissiz
Gece yine çöküyor omuzlarıma, çaresiz
Sussam da hatırlatıyor, mecalsiz
Beklemeli, güz dönmeli bahara vakitli vakitsiz
Bakıyor muydum yoksa kapının ardına
Bendeki beni arıyor muyum kilitsiz sonsuzlukta
Boştu baktığım her yer bulamadım sonunda
Benim solumda sendin, sonsuzluğumda.
Bir büyü’ye kapıldı bir an gözlerim,
Olmayan, olması ihtimal dışı ama özlerim,
Susuyor, susuyor ama kanıyor dizlerim,
Baktıkça gençliğe gidiyor umuda suskun yüreğim.
Vazgeç diyordu vazgeçemeyenlerin çoğu
Vazgeçmek için sevmek mi gerekiyordu?
Sevilmek için mi seviyordu kalp,
Yoksa yalnızlık mı sevmeyi öğreten sebep?
5.0
100% (9)
Cevap Yaz