Biliyorum
Senin de beni özlediğini
Belki görürüm diye umutlanıp
O sohbetiyle demli çay içtiğimiz
Kafenin önünden geçip
Belki buradadır diye
Bakarken gözlerin dalıyormuş
Gözlerim gibi

Ben
Bakıp geçmiyorum artık
Eskisi gibi
Oturup biraz da bekliyorum
Belki gelirsin diye

Yazarın dediği gibi
"Nasipse
Dünyanın öbür ucunda da olsa karşılaşırsın
Değilse
Çıkmaz sokakta dahi karşılaşamazsın"
Belki de nasip değil

Nereden biliyorsun
Seni özlediğimi deme
Biliyorum
Bir ara kuantum fiziğini incelemiştim
Kuantum fiziğinine göre
Everenin bir ucunda oynayan taştan
Diğer ucundaki taşın haberi olurmuş
Ki,
Yüreğinin titeşiminden
Yüreğimde zerzeleler kopuyor

Bir de garsonla samimi olduk
O da doğrulandı
Bakarak geçip gidiyormuşsun
Ağır adımlarla
Anlıyormuş
Bakışlarından
Gözlerinin beni aradığını
Ve gözlerimin seni aradığını

Bilemiyorum
Belki daha vakit gelmedi
Özlemin bitmesine
Belki de nasip değil
Bir daha
Gözlerimin
Gözlerini görmesine

Rüstem Bingöl