0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1018
Okunma
kurşun kalem gibi bu hayat
ucundan sımsıkı tuttuğunda parmakların nasır bağlıyor.
canın acıyor acı çekiyorsun...
sımsıkı tutmasan hayat kendisi yön buluyor
ya da bulduruluyor...
olmayan kaderi yaşadığını sanıyorsun...
ve düşünüyorsun bu kader kime ait diye..
düşünüyorsun bu mısralar benim acılarım mı diye..
ve belirgin şey ölüm;
kalemi bıraktığın anda hayatına giriyor ve kırıyor kurşun kalemin ucunu...
ve yattığın yerde aklaına geliyor bu sağanak yağmurda yazılmış ıssız cümleler
neden var oldu ....
