Fahrunnisa ne desem nasıl anlatsam yine
Ruhumdaki keşmekeş bora tayfun fırtına
Yer ve gök beni yiyen sivri dişli bir çene
Fahrunnisa konuş ki sağ çıkayım yarına

Gidip geliyor aklım duvarlarında zindan
Bir Yusuf sesleniyor bir Züleyha peşpeşe
Savruluyorum çöle gözyaşlarım yağmurdan
Gidip geliyor aklım bir aya bir güneşe

Tut ki yok olmuş adım tut ki hiç yaşamadım
Ne eksik kalır söyle dünyada bilinmeyen
Yusufun kuyusuna indikçe adım adım
Tut ki yok olmuş adım varlığına sinmeyen

Fahrunnisa çok hızlı dönüyor bende zaman
Kemiklerim un ufak kumlara karışıyor
Harfler çığlık çığlığa kurtarın diyor aman
Fahrunnisa gönlümle dilim hep yarışıyor

Koskoca bir yalnızlık davet ediyor beni
Ufku saran fütursuz upuzun kollarıyla
Duydum ki siliyormuş gözden görünmeyeni
Koskoca bir yalnızlık, uzayan yollarıyla

*Harfsiz bir dünyanın hesapsız duruşunda ...