Aynalar dan nefret eder sanılırdi
Kimse bilmezdi duymazdı
Aslında en çok kendinden nefret ederdi
Var olma ihtimali bile ağrı gelirdi çoğu zaman
Kimse sesin duymasını isterdi çoğu zaman
Sesini duğyulsun isterse de
sesini yanlış anladıklarlarına
Dertlenir üzülür beni anlayan derdim
Bilen kimse yok derdi

Aynalarda Değil kendinden kaçardı.
Yalancı yapma dünyadan saklanırdı
Sade basit bir dünya isterdi de
2 +2 bile değişiyor artık bu dünyada o ne yapsın
O da yenilgi kabul etti yalnızlığa alıştı hikayesi vardı unutuldu

Hayll eri vardi kimse bilmedigi bilseler di de
İnanmazlar zaten dedi son sözlerde
İntihar etmeden önce  ben vardım görmediniz oldu sesiz bir çığlık gibi keskin

Kimse anlamadı bu ölüm be
Çoğu yersiz bulurken kimileri hala onu suçluyordu kimse anlamadi hala
asıl soru anlamak istediler mi acaba hiç sanmam