DOLMUYOR BOŞ ÇERÇEVE

Merhametsiz seneler ne varsa alıp gitti,
Hüsranları yaşadım bağrımı döve döve.
Biraz umudum vardı yazık ki çabuk bitti;
Ne yaparsam yapayım dolmuyor boş çerçeve.

Sus diyorum dilime kör ışıklar gözüme
Gömdüm karanlıklara gün doğmasın yüzüme
Yasakladım kendime sansür koydum sözüme
Ne yaparsam yapayım dolmuyor boş çerçeve.

Aslan payına değil tek damlaya razıyken,
Deryaları taşırdım sevdaların azıyken.
O yar beni duymadı türkülerin sazıyken.
Ne yaparsam yapayım dolmuyor boş çerçeve,

Gark oldum acılara anılar kırık dökük.
Maziden koparılmış resmimin boynu bükük.
Hüzünler nakış nakış sevdalar sökük sökük,
Ne yaparsam yapayım dolmuyor boş çerçeve.

Tatlı düştü gördüğüm o bakışa inandım.
Mutluluk sahnesinde, ben de oynarım sandım.
Kara perde üstüme kapandı da uyandım,
Ne yaparsam yapayım dolmuyor boş çerçeve.

Şerife Çınar
"körfezde gün batımı" adlı kitaptan