ne anneler vardır
doğurur atar sokağa
sahip çıkmaz evladâ
bir sütü esirger
bahaneler hep aynıdır
bakamadım derler ...

ne anneler vardır
sarılmayı bilmez oğul’a
yolda gördüğü çocuğa sarılır
esirgeme yurduna gider de
insan sanırsın ...

ne aciz anneler vardır
duygu yüklü şiirler yazar ben gibi

çocuk büyür gelişir
üniversiteyi bursla kazanır
annesinin evinde arasıra misafir kalır
okul biter eli iş tutar ama yaranamaz anneye ne de hayata

çocuk zaten gururludur
beklemez ne vefa ne de acıma
annenin ise haramdır sarılması çocuğa
koklaması, içine çekmesi
hak etmemiştir ki
çocuk misafir, anne yabancı
bakışırlar,sohbet koyudur koyu olmasına da...

annenin elinde sadece hastahane kağıdı
mavi bir bilezik, birde doğum tarihi
hesabı ödenmiş fatura,siyah beyaz bir resim
annenin kucağındaki ilk koklayış
sonrası yoktur zaten ...

ne annler vardır sahip çıkmaz oğul’a
birde bekler anneler günü
elini öptürmeye,bilmezki evlat o ele...
ve o kahpe bekler geleceği günü inatla
mezâr taşına güvendiği için ...
evlât oraya gelirse duâ’yamı gelir şer’remi...


ayşe yayman