Kemanım gibi, dayasan o güzel başını omzuma,
Yay’ın dudaklarım olsa, dolaşsa üzerinde,
Aşkın en güzel nağmelerini verse tellerin,
Ellerimde kavrulurken ellerin...

Dayasan dudaklarını dudaklarımın arasına, ney’im gibi,
Üflesem yüreğimde yanan ateşi dudaklarına.
Ney’in nağmeleriyle dökülüp gitse hüzün
Karşımda bir şiir gibi, o güzel yüzün...

Ud’um olsan, doldursan kucağımı,
Sarılsam doya doya, incitmeden bedenini.
Ellerim mızrabın olsa, dokundukça inletse,
Gözlerin gözlerime teslim, bir aşk şarkısı dinletse...

Bir ritim-saz gibi çalsam seni, küçücük dokunuşlarla
Parmaklarım vurdukça tenine, sen kıpır kıpır,
Gülüşünle gönülleri, gözlerinle aşk notalarına vursan;
Raks etsen o ritimle, saçlarını o ritimle savursan...

Saz takımımsın, her yeri ayrı telden, ayrı makamdan çalan,
Gözlerin hüzzam,dudaklar buselik, nihavent gülüşün,
En can alan köçekçedir, kıvrılıp bükülüşün.
Ömür boyu yaşanacak bir âlemsin, sazlı sözlü
Kızıl saçlı, kor dudaklı, elâ gözlü...

Ünal Beşkese