DUDAK DEĞMEZ

Özü sözü yalan yar, duy perişan ahvalim
Meşk dergâhında parlarken ziyam, artık söndüm
Dil kilitli dudakdeğmez’ im bitti sualim
Dert muamma tabip ateş iken küle döndüm

Gönül her dem hasret çeker yârin uzağında
Pişip durdu sol yanım gecenin sazağında
Şer ile yoğrulmuşken feleğin tuzağında
Bilinmezliklerde ihanet-i dil-e kandım

Hu çekerken deli gönül, Elif’e şerh düşer
Gönül ’ki mücrim halde meşk ateşinde pişer
Taht kurmuşken kalbe ayrılık serde us şaşar
Aşikârken aşk-ı halim, ol yâre ayandım

Düş fakiriyim, yar olmayan düşe daldırır
Yar deyi inleyen gönlüme hicran doldurur
Ağlar çeşm-i siyahım bağda gülü soldurur
Bağımda bitmeyen gülün alına boyandım

Yoğruldu ömrüm acıyla aç bi-ilaç derde
Nasibin ayrılık der ol felek, vuslat nerde
Mecnun oldum sayende akıl kalmadı serde
Kerem oldum olmayan yârin harına yandım

Kördüğüm oldu kalp bu aşkın muammasında
Dert dikiş tutmaz, gönül bohçamın yamasında
Divane’ mi ararsın, Yusuf’ un simasında
Anladım yar, bu hayatta artık bir ziyandım

_______________ Saklı Düşlerim _