gidelim,

göz değmemiş yıldızlara dek
desem..


aslında demiştim
elektrikler kesilmeden önce
malum hepsi ekranla birlikte karardı gitti

hatta demiştim ki ;

açma kollarını öyle
sarasım geliyor


ve ellerin demiştim peşinden
bir tutam umudun kol ucunda
dururken öyle


ama gerisini
ne sen sor
ne ben
hay elektrik gibi seni benn..


sonra dünya olmuştu birimiz
öbürümüz ay
ki dünyaya uyacaktı nasılsa
düne döne y’ay


dedim ya,
hislerimin trafosuna kedi gibi girdi


ne güzel elektrik veriyordum gıyabında
gözlerim ekrandan o fişi çekmeseydi


elimde olsa aynı hissin tepe lambasını yakıp
kendimi sana kapattığım loş bir odada
konuş" derdim


derdim bir şeyi dile getirmek değil aslında
bakma cümlelere
kalem ses çıkarmadan yürümüyor
kuru harfler üstünde

şimdi o trafo boş

kediyi kov hadi
çalı süpürgenle


sonra tavşan koy
cadılığın yerine..