İNAN BİTECEK
Bir adam vardı, yaşı kırk yedi
Adın ne dedim, bana demedi
Derdini sordum, onu bilmedi
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Seneler boyu, çile dert çekmiş
Çektiği dertler, belini bükmüş
Ağarmış başı, saçını dökmüş
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Sevgi ararken, derde alışmış
Yıllarca hep, acıyla tanışmış
Kimi kazanmış, kimi kaybetmiş
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Dereler gibi, coşup çağladı
Bir soru sordum, hemen ağladı
Anlat dedim, geçmişe bağladı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Sevgidir onu, ayakta tutan
Sanki bir aslan, gönülde yatan
Yıkamaz ki onu, hiçbir tufan
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

İstemem, senden başka yoldaşı
Ne bir dostu ne de bir sırdaşı
Çektiği çile, olmuş sabır taşı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Bitmeyen günler, kahretti onu
Yoktur gurbetin, çekilen yanı
Bir gün dönerim, demiştin hani
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Kavuşacağın, günler yaklaştı
Saçta siyah yok, hepsi aklaştı
Dert ile çile, bir bir denkleşti
İnan ki bir gün, bitecek bunlar

Midayet yazar, çekmesi acı
Kral olsa da kalmadı tacı
Dertli olanın, derttir ilacı
İnan ki bir gün, bitecek bunlar
(0156) Ocak 1979
Şair Midayet Kara