kalbinin kulisinde ezberledim repliği
iplerinle tutundum kirpiğine
hadi oynat
gözlerindeki sahnede..


oynat ki alışsın ipim
ben aşkınım’ demeliyim


ayrılığı oynat bana
sana yine, dönmeliyim..


yorulursan eğer bırak iplerimi
ya da suni tenefüs yap
rol icabı da olsa..
hem unutma
ayıp olmaz kuklaya


perdeyi çektiğinde
tozu kalsın sahnenin..
gerçekler yalana,
yalanlar pembeyle karışırken bir gecenin
uykuya yem verdiği vakitte


izin ver,
rüyanda g’örüneyim
aynı kuklanın ipiyle


uyandığında yatağını yokla
ne bileyim belki siyah
ya da kırmızıdan kalma bir harfin sızlamıştır eklem yeri
veya ipe dolanmıştır o rüyanın
hayra yorulasıca şerri


sonra aynaya bak
yüzünü yıkamakla çıktı mı diye
şakağında yay’ çizen su sırrı


belki damlaya bürünür
gam zen’de yuvalanır o cevapsız sorunun
renk veren işareti..


ellerinin ayasında bozduralım ezberi
kukladan adam olmaz nasılsa

bırak artık ipleri..