ahh be hayat
hala umurunda mıyım bilmiyorum ama beni soracak olursan
sudan çıkmış bir balık gibi değil de sudan çıkamamış
solungaçsız bir düş gibiyim farz et ama şimdilik



şimdilik diyorum
çünkü bilirsin boşluklardan oldum olası çok korkar ve nefret ederim
normalde esip gürlemem, yıkıp dağıtmam,
kırıp dökmem lazım biliyorum



inanmayacaksın ama çok duru ve sakinim
hatta üzerimden ağır bir yük kalkmışçasına tüy gibiyim
kim bilir kurgularındaki o masumiyet rüzgarları belki de
nasırlaşmış bir kamburdu sana çiçeklenen vicdanımın sırtında



ahh be hayat
tenimde kanatlanan,
uçurumlarımda vadileşen dokungaçsız bir kelebek düşü olacağına
ruhu demine nem çekmiş çirkin bir kertenkele olmanı inan daha çok isterdim



belli ki
yanlış anlamışsın beni hayat
ben senin toz pembeliğini değil
rengini sevmiştim oysa ve inan ruhunun güzelliği kafiydi adamlığıma



cımbızla
çekip neyselenebileceğim
hiç mi doğrun,
hiç mi gerçeğin olmadı sorarım sana hayat



o, bu, şu,
onlar, bunlar ve şunlar hepsi ama hepsi sahte miydi
balkonsuz hayatıma terasladığın her pastelli manzara gibi
yüreğime mangalladığın her damla ateşte kocaman bir yalan mıydı



neyse
saflığımı safkanlığıma
sorgusuz sualsiz sana olan inancımı da açlığıma, susuzluğuma
ve en önemlisi de gölgesi bile olamayacağın adamlığıma ver gitsin



koşulsuz
şartsız sana inandığım
körelircesine sana kandığım için
senden özür dilerim hayat


her şeye rağmen yinede canın sağolsun...








ilhanaşıcıhaziranikibinondokuz