Griliklerde hapsolan yalnızlık
Peşkeş çeker mutsuzluğun gölgelerine
Zirveden düşerken parçalanan maskeler
Yığılır dağların eteklerine.

Atalar, deneyimlemiş ki
‘Altının değerini sarraf bilir’ dermiş
Sarraf onu buluncaya kadar
Altın bazen çamurda beklermiş.

Yaşam o kadar ortak ki
Herkes birbirine basamak olacak
Biri hızla aşağıya çekerken
Diğeri yavaşça yukarıya taşıyacak.

Geçmişin o kadar karmakarışık
O kadar huzursuz ki için
Beni de bitiriyorsun farkına varmadan
Kendin gibi için için…

Her dokunduğumda bir ‘yüzün’ kaldı elimde
‘Belki bu sondur’ diye ümit ettim
Çoğu gitti azı kaldı derken
Hangisi gerçek ‘sen’din, bilemedim.

Arta arta tamamlanamayız belki
Ama eksile eksile biteriz
Ve beklenen olduğunda
Sadece hüzünle ‘bittik’ deriz.

Kahve kokusunun keyfi gibi çekendin
Tortusuna kadar içemedim
‘Acısıyla tadı kaçıran’sın
Dilimin ucuna geldi, diyemedim…

Zarar verecek kadar yaklaştığında
Bir riskmişsin aslında
Kör noktama denk gelmişsin,
Göremedim…


21.10.2017 Serap Irkörücü