..


seni sensiz bırakamam neresiyse ücralarım duldamda ki kuytu..
söylemem cesedim yerini

canımın derisinde kan filizim
güneşime saklayıp nefesimle yeniden büyüteceğim

sazlıkların görseline kanat vuran sessizliğe dönüp
öpsem buse denir mi şakağına değen nemli saç telini
utanır mısın haberci kuşların tanıklığından
Söyle
böylesi masum bir gerçekliği kim ret eder ki !

bir bakmışsın yok olmuşuz bir varlığın içinde
kayıtlardan düşerler ismimizi değil mi ?
ama görmezler ; aşk yıldızına tutunup yüceldiğimizi
hare hare dolunaya komşu
namütenahi bulutların güvencesi evimizi..

seyrelen saçlardaki sitemkârı
kırlaşmış vakitleri çağırırken duydum
topladım dağınık duyguları rüyalarım içine
gün’eşsiz duvarlar gördüm perdeler yerine
pencere pervazında iri bir kuş ölüsü

zaten yaşıyordum güncemin en sefilini
bu gül tanesi incilerden bozma kâbusta neydi ?
hadi uyandır artık !
bembeyaz zihnimi çelen hayal perisi...









..