6
Yorum
10
Beğeni
0,0
Puan
700
Okunma
Ağla
Hüznün koynunda uyandım
önce korktum
sonra sarılmasını sevdim
öyle sımsıkı sarılmıştı ki
Nefes almakta zorlanıyordum
Yavaş yavaş alıştım onun koynunda Uyanmaya
Yıllardır sarılmamış bir beden
Özlem içindeymiş sarılmaya
Ağla diyorum kendime
Ağla ki
yıllarca Sevda sandığın
boş yere inandığın
ömrünü heba ettiğin
Onulmaz dertlere düştüğün
Sevmemiş seni sarılmamış sana Hüzün gibi
Boşa gitmiş yılların
Ağla
ağla ki
Kalbine çöreklenmiş Karayılan
gözyaşından zehir gibi akıp gitsin
Ağla
ağla ki
umutlar yeniden yeşersın
Taşa dönmüş kalbinde
ruhunu yitirmiş özünde
Ağla Hercai Ağla
Belki yeniden doğuş’un olur gözyaşı seĺi
Belki de adı konulmamış
hep eksik kalmış yanının
Otağında
Bir gül açar
Herşeye inat
Ağla ağla o zaman.
Hacer Sarıgül 12 Haziran 2019 saat 06 53
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz