Gönül dergahına can veren hava
Esirgendi benden boynum büküldü
Neden bunlar bana görüldü reva
Mutluluk düşlerken canım sıkıldı

Kalbimi dağlıyor sanki kör bıçak
Gönlüm yangın yeri ateşten sıcak
Kaçsam da gölgemden ben köşe bucak
Kör talih peşime düşüp takıldı


Ne kaldı geriye şimdi elimde?
Kavrulup kalmışım gönül çölümde
Tomurcuk gül idim soldum dalımda
Gölgemin üstüne cismim yıkıldı

Sanırdım ben beni yenilmez nefer
Hüsranla son buldu yaptığım sefer
Gitmeyince aşkta talihim yaver
Gülen gözlerime hüzün çakıldı...

Gülseren MORKAN

DOST KALEMDEN

Her dergaha biraz olurdum neva
Bulamadım daha temiz bir hava
Çare de olunmaz derdime deva
Dostlarım kalmadı, vefa yakıldı.........Ahmet KARA
*
Çekip gidem dedim kader salması
Nedense şu bahtım bana gülmedi
Hani bir teselli, veren olmadı
Ben acı çekerken, resmen bakıldı

Zaman zaman ecel, gelip yokladı
Bilmem ki sonunda, neyi bekledi
Sevdiğim üstüme, güller kokladı
Yüreğim yerinden, sanki söküldü

Ben ki yâr’e sözüm, dinletemedim
Derdimi bir türlü, sonlamadım
Yıllarca ağladım, anlatamadım
Gözümden dinmeyen, yaşlar döküldü...........Aşık Lüzumsuz

Değerli dost kalem Aşık Lüzumsuz üstadıma sonsuz teşekkürler...