3
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
723
Okunma
Birgün dökülür tuttuğun inciler,
Her biri savrulur, başka köşeye.
Hâtıralar açılır birer birer,
Sesler savrulur,bir başka âleme.
Bazen de ne desen olmuyor işte,
Sözler eziliyor ağırlığında,kederin.
Keder ki daha da koyu geceden,
Daha derin gölden ve denizlerden.
Hayat kısa ama emeller uzun,
Ne çok hâyâl kurar insan.
Zanları içinde dolanıp,durur,
Bir ömür böylece, akıp gider.
Tükenen takvim değil ki her gün,
Hakikatten uzaklaşan benliğimiz.
Özüne ne zaman döner insan,
Uyanmalı çıkmadan bu dünya hanından.
5.0
100% (11)
Cevap Yaz
