1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
649
Okunma
Hayaller büyüdükçe yalnızlaşıyor insan
Zaman süzgecinde eksilen soluk
Keşke çocuk kalsaydım dedirtiyor her an
Bu yüzden kumbaramda kalmalıydı mutluluk
Ekonomi hesabından uzakta
Bakkal zammı olmalıydı hüznüm
Çocukken top oynadığım bu sokakta
Hayat kavgası içinde artık seni arar gözüm
Annemin ekmeğe sürdüğü tereyağı ve bal
Uyanmak için tek sebep kalmalıydı
Her sabah kalkıp seni aradığım bu İstanbul
Beni toprağına çocukken almalıydı
Şimdi çocukluğumun geçtiği evde yalnızlık
Onca mutluluğa sevdadan pranga
Gönülde varlığın ömürde yokluğun bir garip ıssızlık
Seni düşledikçe lafı güzaf oldu mutluluk sol yanıma
Büyürken takılıp düşmeliydim toprağa
Ki kül olmazdı mutluluklar hasret yangınında
5.0
100% (4)
Cevap Yaz