Takvim yapraklarına sinmez zamanın isi
Geçen gün ömürdendir telafisi imkansız
Leyla’yı küstürdüm de boş atımın terkisi
Yunup arınmak için hamam dünya külhansız

Cenabetin elinde bir tas mıdır bu dünya
İncinen yanlarını kim görür fakir kulun
Dünya ki musallada uyanılan bir rüya
Müdavimi ben miyim hüzün renkli okulun

İlk ezanla başlayan öykümüz sürer nice
Azrail’in busesi alnımıza konan sır
Unutup sızımızı toparlandık yenice
Ölüm değişmez kader ilk insanla muasır

Tellenir sigaramız çayımız demli tılsım
Tuttuğumuz orucu en iyi Allah bilir
Koca Veysel der hani insanlar kısım kısım
Suyu görünce ateş istisnasız irkilir

Vefa hangi kitabın ilk sayfasında mukim
Okumayı emreden harfleri mi kast etmiş
Bizi bizden de iyi tanıyan ve bilen kim
İmanı zedeleyen çirkin duygu hasetmiş

Billurdan bir mevsimi özleyip dururuz biz
Dünya bir harman yeri biz savrulan taneyiz
Şehadet dudaklarda izi kalan soylu iz
Avutamaz bu dünya bendeniz divaneyi

Dört kitapta dört mana dördü de aynı minval
Bu cihanı gölgelik biliriz ki kaçımız
Doğup yaşayıp göçmek biz de değişmeyen hal
Toprakla kucaklaşır tokumuz ve açımız

Bir hiçlik senfonisi Hakkın dışında kalan
Ne kaşane bakidir ne yazlık kışlık saray
Dünyaya tapıyoruz desek de dünya yalan
Kula yakışan ahval demek ölüme hay hay
Ankara, 3Haziran 2019 İbrahim Kilik