2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
514
Okunma
Bahar güneşi gibi doğdun yorgun kalbime;
Kıştan çıkmıştım yeni üşüyordum, ısıttın;
Koskocaman aşk oldun, geldin sığdın kalbime;
Derin yalnızlıklara düşüyordum ki tuttun.
Gözlerine baktıkça aşkın şavkı yansırdı;
Yaşananlar benimle toprak olacak sırdı;
Senden uzakta geçen her saniye asırdı;
Öyle uzaklaştın ki beni elle bir tuttun.
Bir zaman yaşananlar aşkın en şaheseri;
Kalp bu aşkla yazdırdı en şaheser eseri;
Sebepsiz kaybolmanın ne zamanı, ne yeri;
Sesinin bana nefes olduğunu unuttun.
Ayrılık rüzgârları belirince enginde;
Coşari’nin gözünde yaşlar akşam renginde;
Gönlümden dökülenler bir şiir ahenginde
Sana doğru akarken, sen deryayı kuruttun.
İbrahim COŞAR
5.0
100% (1)
Cevap Yaz