"Hayat ne çabuk harcadın beni"
"Durdurun dünyayı inecek var" derler...




hayat iyiki senin içindeyim
senin tokatların
senin kırbaçların
yaşanmışlık adına
yüzümde gamzeler
içinde solmayan dövmeli çiçekler
açtırırken, selâm çaktık hep
kaç kez gözgöze geldik de
sen başını öne eğdin
sanmaki görmedim !.
boşver utan diye söylemedim
ey hayat kardeş !..
ben aklımın iplerini çoktan saldım
koyverdim gidenlere
dereler taştı
"o köprünün altından
çok sular geçti"
kıyılarında at koşturuyorum yalınayak
çöllerde menekşeler o yüzden zamansız açtı
son trenin yolcusu değilim
kırikindi yağmurlarını
yaşım kadar yaşadım
bir yudum ahkâm kesmeye korkarım
titrer elim,ağzım
dilim lâl olur
susarım
lirik güftenin
gizli notası gibiyim
yeni "do" ları keşfeden
"sol" anahtarlarını yeniden çizen
ama hiçbir kapıyı açmayan
hayatın gizli dehlizlerinde
kaybetmeyecek kadar
kale yada surların altın anahtarı
kimbilir kimler gizli yaşıyor oralarda
kimler saklanmış
küflü bir ekmeği paylaşıyor
bir dilim istemeye utanırım
güneş yüzü görmeyen
güleç yüzlü
yurdum insanlarından !..
ışıksız,katıksız,aşksız
sevdalarını karanlıklara yazanlardan
yaşamayı,yaşamış olmak için
yaşamayanlardan
yüzlerindeki çizgileri
kıskanırım
utanırım
onlardan !..



ayşe yayman