1
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
921
Okunma
babam
çayına dem,
demine yankısında dağdı bir zamanlar
sus olalı dün gibi
kıyamına gün gibi, sürgün gibi pus olalı iklimler
ayıp değil ya
anam zılgıt bilmez
motifsizleştikçe kilimleri gönül tezgahında
karakalemleşir avuçlarındaki gökkuşağı
için için közlenir, tutuştukça türkülenir yazgısına
ve ben..
bölmeden, bölünmeden bölüşmeyi
sevmeden,
sevilmeden sevişmeyi öğrendim
ölmeyi öğrendim sobelendikçe çocukluğum…
ilhanaşıcımayısikibinondokuz
5.0
100% (13)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz