SEN GİTTİN

Sen gittin
Yüreğimdeki çocuk öksüz kaldı
Hayatımın ipi koptu
Dünyam sırlı hülyalara daldı
Hıçkırığı zebun düştü hasretinin
Bil ki yokluğunun oku sinemi delmiştir
Boşluğunda bıraktığın hayaline
Gözlerimin hicranla asılı kalışının
Haberi sana gelmiştir

Gönlümü
Hasretin yalnızlığına hasrettim
Ardından
Gittiğin uzaklığa baktım
Anılarımdan kırmızı bir gül kopartıp
Sol göğsüme taktım
Ve yüreğimin yangınlarında
Yalnızlığımı yaktım

Gündüz gözlerimle topladığım hasretin
Gece düşlerimde şekillendi
Yokluğuna doğuş
Hiçliğe dirilişimi büyüttü
Yalnızlık mevsiminde
Sevginin toprağında
Suladım gözyaşı yağmurlarında
Gözlerin güneşim oldu
Hayalini yeşerttim

Seni eylülde bulmuştum
Gidişin yine eylüle rastladı
Ben zaten eylülde doğmuştum
Eylülleri topladım
Yokluğuna ekledim
Renklerle süsledim
Hayatın rengi
Yeşil oldu
Eylüllerin hüzünlü ahengi
Sarı, kırmızı ve kahverengi

Ben ki seni
Çok ama çok sevdim
Yokluğuna kesilen nefesimi
Sensizliğin toprağına ektim
Gölgeleri diriltip gözlerime
Nefsimin gönlünü hoş ettim
Sessizce terk edip gidişin
Yollarıma hazan yaprakları serdi
Aşk sevgi çilesinden sardığım bir yumaktı yüreğimde
Bir ucu senin elinde gitti biliyorum
Bak yollarına gül yaprakları döktüm
Hasretle dönüşünü bekliyorum

30,10-2013
Şair, Burhan AKSU