2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
772
Okunma
Son dönemlerde kendimi okumayı bıraktığımı fark etmiştim artık...
Çocuktu yaşlı bedenim;
Hassastı çiçekler gibi,
Solmaya mahkûmdu vesselam.
Derken o erik ağacı:
’Biraz da çınar ağacına uğra!
Benim mevsimim öyle uzun ömürlü falan değildir’ dedi.
Ve devam etti:
’Bırak da erik erikliğini- çınar da çınarlığını yapsın,
Az müsaade et hele!
Bil ki her canlının tek bir sahibi vardır-
Her canlının da görevi farklıdır...
Sen git de onu bul!’ dedi.
Sıradandı besbelli erik ağacı;
Çınar ağacına gönderdiğine göre, dedim içimden...
O vakit yönelmiştim ya kendime,
Çocuktu yaşlı bedenim;
Ne bilsindi okumayı filan...
Oysa erik ağacının yaprakları bitmezmiş...
Ne bilsindi çiçeği- yemişi;
Kökünü saklayan o çınar ağacı...
Meral Meri / Kendi Derinliğimin Ötesine Gittim /Bilisiz Yöneliş
5.0
100% (8)
Cevap Yaz