KIYAMET ALGISI

Âh duyulur bilindik o kapı gıcırtısı
Toparlamak ne mümkün ne ayağı ne eli
Değişmez ki hiç mâlum o kıyamet algısı
Düşünemessin geçtir artık ’’nasıl ölmeli?’’

Toparlarlar ömrünü, kopyalayıp pakette
Sormazlar hiç öylece alırlar seni senden
Ne kadar borcun vardır bakamazsın senette
Sonra ruhunu alır, vazgeçerler bedenden!

Hani şaşâalı günler, neden niçin hayâli
Mahşeri toplantıya, sisli perdeydi onlar
Nasıl bir şey miş ölmek görülmüş mü emsâli
Bitmez dünyalık zevkler, bekler bitmeyen sonlar!

Mührü O’nun elinde içinde bomba, kutu
Âh son kez uçuşunu gerçekleştirir kuşlar
Korolu ağlaşmalar, pompalanır uğultu
Parazitler çoğalır, buruşur sarp yokuşlar!

Her veçhesiyle korkunç her veçhesiyle farklı
Telaffuzu ürkütür istinasız herkesi
Unutamaz ki insan, koparıp atsa da aklı
Bilmez mi, “kursağında kalacaktır hevesi!”

Buluşulur o sürpriz vakitte belki mutlu
Belki mahcup olmanın, sergilenir elemi
Havf ve recâ eksenli kim korkar, kim umutlu
Büyük hüsrân mı âh “boş geçirmek bu âlemi!”

Mart/2017

F. Selçuk Soylu