AZRAİL EMİR BEKLER

Ecel fermanım elde Azrail emir bekler
Zamanı ben doğmadan takdir edilmiş meğer
Uzuvlar uyardılar yürek düz yolda tekler
Ölüme değişmeyen kader denilmiş meğer

Ayağım yürümedi belimi bükemedim
Evimdeki bahçeye fidanı dikemedim
Arka arkaya geldi acılar çekemedim
Gençlikle sıhhatimiz heder edilmiş meğer

Eceli gelen bütün sevdiklerim gittiler
Ölümü hatırlatan onlar bir öğüttüler
Hayatta yaşamaktan acılar soğuttular
Dünyalık hiçbir eksik keder değilmiş meğer

Düştü sakal saça ak kulağım duymaz oldu
Gözler kartal gibiydi yakını görmez oldu
Hafıza zayıfladı adları bilmez oldu
Bedenin iflasına karar verilmiş meğer

Aynaya karşı bakıp acı sözler söyledim
Boşa geçen günlere nefsi pişman eyledim
Kendi kendime kızdım gençliğimi neyledim
Hevesimle esir bir ömür sürülmüş meğer

Dostumun nasihati hala kulağımdadır
Gösterdiği güzellik her an hayalimdedir
Mihrimah’ım kalbimde olan söz dilimdedir
Doğru sözü söylemek kusur görülmüş meğer

13-10-2013
Şair, Burhan AKSU