2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
972
Okunma
Çocukluğum uçurtmalar yapardı benim, Kahire’nin damlarına.
Sarı fırtınalar kopardı haftada bir,sonra başımın üstüne konar-
Sonra yine göçüp giderdi Gize’nin etekleri altına.
Çok sonra seyyah olan bir deve bile tanımıştım;
O da çocukluğumun dedesiydi benim,
Kahire’nin camiilerine hiç yorulmadan buluşmalar taşır -dururdu.
Ağır ağır ,fersah fersah, huşu içinde gezgin bir dedecikti o.
İskenderiye’den Nil’e uzanan çocukluğumun uçurtmaları bugün bile hala sarıdır...
Masmavi cennetin içinde saklı olan çocukluğum-
Yalansız benimdir...
Ve o şimdi Afrika’nın ağabeysidir.
Meral Meri ~ Kahire’de Büyümek
5.0
100% (5)
Cevap Yaz