Duygulara dokunur yağmurun her damlası,
Işığıyla renk katar sanki sokak lambası.

Sevginin ve rahmetin kristalleşen şekli,
Gökten yere inerken, sakin, bazen şimşekli.

Bulutlardan ayrılıp semayı yarar gibi,
İmdadına koşuyor canlıyı sarar gibi.

Islatır kaldırımı hisleri okşar zemin,
Kendine hayran eder bundan nasıl da emin!

Sesinden anlaşılır heyecanlı gelişi,
Yeniden yağmak için denizden yükselişi.

Bir de eşlik ediyor ona hafiften rüzgâr,
Sanki sevda bestesi, bize kalır yadigâr.

Pencereye vurarak gelişini müjdeler,
“Hoş geldin!” demek için aralanır perdeler.

Hasretiyle kavrulan toprak yolunu bekler,
Yanmış bağrına alıp onu özüne ekler.

Yeniden hayat bulur yeniler dokusunu,
Toprak yağmurla sunar en güzel kokusunu.

Uzun bir kıştan sonra baharla koşuverir,
Umutla dolar canlı yağmurla coşuverir.

Bazen en yükseklerde ağaç dalına biner,
Bazen süzülüverir en derinlere iner.

Çiçekleri okşayıp yaprak üstünde durur,
Uğramasa bağlara mor salkımlar da kurur.

Bereketiyle dolar, güldürür haneleri,
Maviler diyarının o berrak taneleri!

Mahmut KILIÇOĞLU






Fon Resmi: neslybrit - WordPress.com