Birleşen halk yenilmez,
Faşizme geçit yok;
Yüreğimiz teneke saksılarda
Allı güllü, pembe yeşil
Baharda rengârenk açan
Çiçekler kadar güzel
Kızgın sacın üstünde çevrilip
Odun ateşinde pişen
Ekmek kadar yufka temiz
Ve sonsuza açılır
Buram buram sevgi dolu
Şefkat ve merhametimiz

Anason gibi, arapsaçı gibi
Melatura kadar baharatlı
Yıllardır barışa susadık
Toprağın değerini bilen
Dağı taşı canı kadar seven
Çalışıp üreten halkın çocukları
Hayatı yeniden yaratan
Toprağına taşına değer katan
İşçi köylü, emekçiyiz
Zulmün ve ihanetin karşısında
Etten ve kemikten duvar
Karanlıkta aydınlığa bekçiyiz!

Soysuz gemini azıya aldı
Okyanusa gemicikler saldı
Geldi çattı kara günler;
Dağılmak bilmedi bulutlar
Hak, hukuk, eşitlik demokrasi
Sanki hepsi hepsi bir masaldı;
Sanki ne gelirse felekten(!)
Ayırmak taşını pirincin
Elemek unu elekten
Yoğurmak teknesinde hamuru
Ayırmak kiri, pası, çamuru
Yine halkın çocuklarına kaldı!..

Bu kaçıncı ödenen bedeldir;
Soysuzun hâyâsı yok
Vicdanı yok, mayası yok
Bir eli yağda bir eli balda
Alıştılar habire soymaya
Sultan Vahidettin misali
Şaşaâlı saltanat sarayda
Gaflet, daĺâlet, sapıklık diz boyu
Bir yanı haremlik, bir yanı selamlık,
Dolar uçtu, uçuyor, uçacak;
Tanrım ne günlere kaldık?!

Şaban AKTAŞ
08.05.2019 - 08.27

Fotoğraf: Şaban Aktaş