Dumanı tüterdi dağlarımın arkasında tepeyi aşınca görünen minik köyüm.
Koyunları meleşir horozları öterdi,
Garip minik köyümün.
Ezanlarını okurduk sırayla sahur vakti camiden ilahi söylerdik,
Şirin garip minik köyümün.
Ekinlerini biçmeye giderdik ,
Orucun Temmuzun’da şirin minik köyümün .
Bayramlarını kutlardık büyüklerimizin,
Bir garipti şehirden başkaydı tadı tarif edilemezdi ,
Şirin minik köyümün.
Özledik işte ne yapalım bilemedik
Geçen ömrün saniyelerini,
Bilemedik şu minik garip köyümün kıymetini.

Tarlaları uçsuz bucaksız değildi,
Bize göre yeterdi, içinde üzümü olurdu, kirazı olurdu,
Cevizi olurdu dört mevsim bir şeyler her şeyler yetişirdi, bizi aç susuz bırakmazdı.
Veriminde şükretmemizdeki anın hazzının tadı bir başkaydı,
Şirin garip köyümün.

Yine mevsimi değil ama orucu geldi çattı,
Huzurlu geldi, bereketi geldi bir şeyle her şeyle geldi.
Hoş geldi sefa getirdi.
Garip köyümü özledim derken gideriz birgün yine,
Biz okuturuz ezanları, biz söyletiriz sahur vakti çocuklara ilahileri,
Camilerde biz okuruz mukabeleleri,
Salavatları daha gür söyleriz,
Bayram sabahı günü biz aydırırız,
Sabahında farklı bir şeyler uygularız,
Ama her şeyimizle biz unutturmamalıyız işte,
Şirin garip minik köyümün sabahını orucunu bayramını